यातारा जिव़न को

 त्यो ठाँऊ मा पुगेर थाहा भयो की कस्तो हुने रहेछ जिव़न रा कती कठिन हुँदो रहेछ जिव़न भन्ने । एक सानो गरीबको घर मा जन्म लिनु अनी गरीब भयेर बाँच्नु तो पनी अर्रु को घर मा काम गरी पेट पाल्नु पर्दा समय मा खान नपाउने समय मा सुत्न न पाउने। कहिले काही त लगथ्यो की थुक्क यो कस्तो जुनी लियेर जन्मेँ छु म साला कहिले सुक्खा ले हाँस्न सकिनँ । नव़मबर को जाडो झन्झनै बडदै थियो ।बिहान बिहान उठनु पर्ने ना ऊठे साउ को गालि सुन्नु पर्ने । सानो उमेरमा धन कमाउने सपना बोकेर जब म घर छोडेर निस्किएँ  अनी थाहा भो की कती कठिन हुँदो रहेछ जिव़न जिउन भन्ने कुरा । बिहानै उठेर त्यो चिसो पानी मा भाँडा माझ्दा हात का औंला हर्रू काटिदाँ रुन मन लाग्थ्यो तर के गर्नु मेरो त्यो बाँध्धेता  थियो म गर्दैन पनी भन्न सक्दैन थे जसो तसो गरी भाँडा माझ्ने गर्थे । तेस पछि कुकुर लाई लिए डुलाउन जान्थे तेस पछि एक कप चिया पाउरोटी खाये रा झाँडु पोछा लगाउथे । येसरी नै र येस्तै काम गरी मेरो दिन बिदै थे । माहीना बित्यो ता थाहा भयो मेरो तन्खा कती रहे छ भनी । महीना को मात्र तिन सय । म गरीब लाई त्यो रकम पनि धेरै लग्ने कठाई बरै । तेस मा पनी मन कती खुशी हुने । म येती यो गर छु उति येस्तो गर्छू भन्दै सपना हरु सच्दै दिन काट्दै थिये । 

यातारा जिव़न को

2002 नव़मबर को माहीना जाडो हलका हलका थियो म रा एक मेरो गाव़ का दाई दिल्ली जान को लागी घर बाट निकलिम, मन मा धेरै सापना र आशा लि म दिल्ली को लागी हीन्डे , येही बाट सुरु भयो यातारा जिव़न को

यातारा जिव़न को

एक रात पुरै बस मा बिताए पछी बिहान पख म एक अनजान शहर मा थिए चारै तिर गाडी मोटर को शोर गुल थियो र मान्छे हार्रू को घूईचो थियो म लाटा ले केरा हेरे झैई चारिई तिरा हेरदै थे , एकासी एक आव़ज ले म झसंग भय । उ ता तो दाई ले मालाई बोलाऊदै राहेछ्न ।फेरी म उन को पछी पछी हिडन थाले जता ऊ उताई म पाँच मिनट हिडे पछी फेरी एक आर्को बस मा चडियो । नाँया ठाँऊ नोउलो भाषा अन्जान मान्छे हर्रू को भिड म म मात्र थिए सिर्फ म मात्र । बस को झाय्ल बाट येता उती दिर्छय हर्रू निहारदै बस को यातरा को आनन्द लिदै थिय बस को यातरा गरे रा होला जिऊ रा टाऊको दुःखी राखे को थियो रात भरी बस मा राम्रो संग सूत्न पा थियन तेसै आँखा दुखेको महसूस गरी रा को थिए। बस को झाय्ल बाट चिसो हावा सरर चलिरहेको थियो । त्यो बस मा मान्छे को ता घुइँचो थियो तेस माथी चैई चैई को आव़ज , बेला बेला येस्तो लगथ्यो की कोसाईले सिमटाला को खोर मा आगो लगाएर छोडें  पछी सिमटाला कराउछन तेसै गरी बस मा हला भाई राखे को थियो । म अनिदो ले आतीये को थियँ कुन बेला पुगीइन्छ अनी सुत्न पाऊछू होला । तेस बेला जती लामो समय यर्रू कुनै बेला लागेन । मलाई थाहा थिएन कि काहाँ जाने हो कहाँ बस म चुप चाप बसी राखे को थिए । त्यो चाई चाई को आव़ज भनें रुकी रूकी चाली राखे को थियो ।म बस मा बसे को पनी लगभग लगभग आँधी घण्टा भाको थियो होला। त्यो झाय्ल को चिसो हावा ले गर्दा  म कून बेला भुसुक्क निदाएछु थाहै भएन । ऐकासी जोर संन्ग हलिय पछि पो थाहा भयो की मलाई ऊनी दाई ले उठाउन खोज्ने रहेछन् । म भने मस्त निद्रामा सुति राखेको रहेछु । अपरान्ह को तिन या चार बदै थियो होला । मलाई बस बाट ओर्लिन को लागी दाई ले भने पछी पो थाहा भयो की म ठाँऊ मा पूगे छु भनि । बस बाट ओर्लिएँ पछी उ दाई ले मालाई भने भाई हेर म त तिमीलाई काम मा लगाई  दिन्छु तर भाई कातै न भाग्नू । येदि काम गर्न या काम मन परेन भने मलाई भन्नु । त्याहाँ चुरोट खैनी गुटका जस्तो कुनै पनि चिज खान पाईदैन रा ना खानु  । येस्तै येस्तै धेरै कुरा हर्रू ऊन ले भन्दा गय । आफूले भने हुन्छ हुन्छ हुन्छ हुन्छ हुन्छ भन्दै गये ।ऊ दाई रा म  बाटो मा गफ गर्दै हिड्दै थिम ऊन ले सम्झाउँदै थिए । म भने मात्र हुन्छहुन्छ हुन्छहुन्छ हुन्छ भन्दै गये दस मिनेट हिंन्डे पछी एक ठुलो रा अग्लो ढोका को अगाडी रोकिय्म । त्यो ठूलो रा अग्लो ढोका को दाँई तर्फ एक ठुलो बोड मा लेखिएको थियो । शुभ भावना निकेतन 

यातरा जिव़न को

काफी लामो समय को अन्तराल खामोशी पछि एकास्सी एक आवाज ले म झस्किएँ र आवाज तिर हेरे त्यो मान्छे ले मलाई बोलाउँदै थियो ।

तेति बेला सायद् दस बज्दै थियो होला र उसले भन्यो भाई के खान्छौ चाउमिन या अरु कुनै मैले जिव़न मा पहिलो पटक त्यो चाउमिन भन्ने चिज खाये को थियो र तेस को स्वद अझै पनि मेरो जिब्रो मै थियो तेसैले गर्दा मै ले चाउमिन नै रोजे । र उसले भन्यो भाई खाना नै येही खान छौ या रोटि को बेबस्था पनी गरम नी मैले ना मा मुन्टो हल्लाऐ फेरी तेस पछि उसले त्यो चाउमिन भन्ने चिज बनाउन थाल्यो,  केहि बेर ठडाङ गुडुङ्ग पारे पछि भन्यो भाई लउ खाऊ मत यो खांदैन म रोटि र सब्जी लिएर आउछु भन्दै उ हिँड्न थाले म भने आफ्नै धुन मा चाउमिन खान थाले मेरो पलेट को चाउमिन सिधी सकेयो तर त्यो मान्छे आयेन खाली पलेट लिएर तेत्तिकै बसी राखे उसको बाटो हेर्दै थिए उ केही छन पछि हात मा प्लास्टीक को झोला बोकेर आउदै थियो उ मेरो नजिक आयेरा म संन्ग बोल्न थाल्यो भाई तिमलाई पुगेयो की पुगेन पुगे भय ठिकै छ नत्र रोटि पनि छ मैले ना मा मुन्टो हल्लाऐ अनी प्लेट उठाए र धुने भाण्डो हाली फर्कीये उ सामुन्ने को कुर्सी मा बसे तेस बेला सम्म म कुनै चिज को आदि थियेन उस्ले रोटि खान थाल्यो म भने बसेर त्यो रमनिये बातावरण पनी पहीला जस्तो सोर शाराबा थिएन न धेरै भिड थियो तर मान्छे को आवत जावत भेने थियो बस म तेही हेर्दै थे,  मेरो लागि त्यो सब बिचित्र थियो र एक बिचित्र थियो त त्यो थियो भाषा जो मेरो खोपडी को बाहिर थियो उसले रोटि खाँदै थियो र म मस्त आफ्नै धुन मा थिए येस्तै क्रम जारी नै थियो केही बेर पछि उस ले खायेर भ्यायेछ र उ उठन लागे पछि पो था भो की उस को खाना भन्याछ भनेर तेस पछि उसले पलेट उठायेर धुने भाण्डो हाली फर्कीयो र भन्न थाल्यो की भाई अब गाडा बन्द गरम तिमी भाण्डा धोऊ म अरु गर्छु,  म भने भाण्डा धुने काम गर्न थाले उ भने सिगरेट पिउन लाग्यो मेरो सामू भाको सबै भाण्डा भरी धोयेर सिधाइ सकेको थिये र उसले सिगरेट तेस पछि उसले सबै गन्दा भाण्डा हर्रू बटुलेर म हुने ल्यायो र भन्यो भाई तिमी यो भाण्डा सिध्याएर कुर्सी बटुल म भाण्डा भित्र राख्छु अनी यो कपडा लाई त्यो सरफ को पानी मा भिजायेर यो माथी पोछदै गरे मैले हुन्छ भने,  म भाण्डा धुन थाले बिस्तारै बिस्तारै मेरो भाण्डा पनि सकिनँ थाल्यो उ भने सबै भाण्डा मिलायेर भित्र रख्दै थियो,  हामी दुबै को काम बस त्यो गाडा दोकान बन्द गर्ने मात्र थियो,  बिस्तारै बिस्तारै अवत जाउत पनि कम भैसक्यो को थियो र बिस्तारै बिस्तारै धेरै दोकान हर्रू पनि बन्द हुदै थे र त्यो उज्यालो र झिलिमिली अब बिस्तारै बिस्तारै एक अंध्यारो मा फेरिदै थियो केही बेर पछि हल्का काम कम हुँदै गयो र म भने त्यो गाडा पोछदै थिए र उसले कुर्सी टेबल मिलाउँदै थियो केही बेर पछि सबै काम सकिए र मैले एक लामो साँस लिदै त्यो मान्छे लाई सोध्न थाले के सथै येति बेला सम्म काम गर्ने हो त उसले भन्यो हो भाई सधैं नै येती बेला सम्म काम गर्ने हो अनी सुत्न जाने हो भन्दै लत भाई अब घर तिर लाग्म न त भन्दै उ हिँड्न थाल्यो म पनि उस को पछाडि पछाडि हिँड्न थाले , केही बेर हिंडे पछि एक घर को अगाडि उभीये को थिम तेस पछि उसले आफ्नो गोजीमा हात हाल्दै चाबी निकादै भन्यो भाई यो हाम्रो राती सुत्ने कोठा हो र आर्को कोठा भने मेरो श्रीमती र बच्चा बस्ने कोठा हो र अब यो चाबी तिमी नै राख म आज र केही दिन येही सुत्छु तेस पछि तिमी मात्र सुत्ने होला भन्दै उ लम्पसार परेर पल्टियो र मलाई हात को इसारा गर्दै भन्यो त्यहा तिमी सुत न त भाई आज त तिमी थाके हौंला मजाले सुत म बिहान उठाउछु भन्दै उ सुती हाल्यो,  म पनि तेही एक कुनामा पल्टिये तर मेरो आन्खां मा निद थियेन म केहि बेर सम्म त येतिकै पल्टियेर धेरै कुरा हर्रू समझी दै थे ,

क्रमश,, 

यातरा जिव़न को

पलेट धुँदाधुँदै म अनेक कुरा को गहिराई मा डुल्न थाले र त्यो सानो ऑखा ले ठुला ठुला सपना हर्रू देख्न थाले अब काम पाइगो एक साल राम्रो संग काम गर्छु तेस पछि घर फर्कन्छु र फेरी म पढ्न स्कुल जान्छु धेरै पढ्छु र एक राम्रो नोकरी गर्छु एउटा घर बनाऊछू बिहे गर्छु यो गर्छु त्यो गर्छु येस्तो गर्छु तेसो गर्छु येस्तै कति धेरै सपना हर्रू को खयली ख्याल को हावा मा म उडी रहेको थिए । र हात भने पलेट साफ गर्दै थियो एका दुक्का मान्छे आउने जाने क्रम जारी नै थियो म भने आफ्नै धुन मा थिए (बिमसी) को भाण्डो माझने चम्काउने मा धेरै बेर सम्म यो क्रम जारी नै थियो केही बेर पछि हल्का पलेट कम भो अनी मेरो हात को गती पनि अलि तेज भो र छिटो छिटो र हतार हतार मा मा पलेट सिध्याउन थाले येसो तेसो गरी पलेट सिध्याएर म काउन्टरमा छेउमा आएर उभिऐ रात पनि रात झैँ लागी रा थिएन चारै तिर उज्यालो उज्यालो थियो र मान्छे हर्रू को भिड पनि तेत्तिकै थियो म नया नया थिए र त्यो रमनिये दिर्सये मेरो लागी नउलो र  नयाँ थियो र म एक असमझ झैँ थिए र पहिलो पटक मैले येति धेरै मान्छेहरु देखे को थे र म हकाबका थिए । म मान्छे हर्रू को भिड हेर्दै बसी रा थे उता मेरो साहू मेरो छेउमा बसेर चुरोट तान्दै थियो हामी बिच कूनै पनि बात बिचार भै रा को थिऐन उ पनि चुप थियो र म नी चुप नै थिए हाम्रो बिच एक अलग्गै खामोशी थियो उ आफ्नो धुन मा थियो भने म आफ्नै धुनमा मस्त थे म त्यो रमनिये दिर्सये हेर्दै थिए जो मेरो लागि रमनिये थियो 

यातरा जिव़न को

म आफ्नै धुनमा मस्त प्याज छिल्दै राखे त्यो मान्छे पनि आफ्नै धुनमा बेस्त थियो ।
म काम मा लागे को त थियँ तर मैले काम पो के गर्ने हो थाहा थिएन तर म मग्न थिए प्याज छिल्न मा र त्यो खुर्सानीको भेट्ना र लसुन छिल्न मा । सबै थोक छिली भ्येर एक लामो साँस लिदै म त्यो मान्छे लाई बोलाउँदै भने दाई भयो छिलेर भन्दै सबै थोक राख्दै गरे । तेस पछि म ऊभियेर एता उती हेर्न थाले मान्छे हर्रू को त्यो चिच्या कोल र घुइँचो जस को तस थियो । म यो सब हेरेर दंग थिए । अनि सोच न थाले यार येस्तो हाम्रो गाउँ घर मा मेला लागेको बेला हुन्थ्यो तर याहाँ त बिना मेला को नै येती मान्छे हर्रू को त्यो चिच्या कोल छ । मलाई त्यो चहलपहल निकै रमनिये लाग्दै थियो । केही समय पछि मेरो कान मा फेरी तेही मान्छे को आवज ले मेरो कान चिरीयो म उ तिर हेर्दै थिए उस ले ईसारा गर्दै भन्यो भाई यो पतीला लाई त्यो भट्टी मा रख र आगो लगा म तेस बेला लास्ट दुबिधा मा थे किन्की भट्टी र पतिला जस्तो सब्द मेरो लागी नैलो र बिचित्र थियो म असमझ थिए कि यो मान्छे ले मलाई आँखिर मा भन्यो के । धेरै बेर सम्म म बुझ्ने कोसिस गरे तर मैले बुझ्न सकेन र म एक मुर्ति मुद्रा उभि रहे तेस पछि त्यो मान्छे ले मलाई बोलाउँदै भयो की भाई येस लाई येन्हा भट्टी भन्छन् र येस लाई पतिला भन्छन् भनेर भन्न थाल्यौ तेस पछि उ आफैले रख्दै म संन्ग कुरा गर्दै थियो । उस ले पतिला भट्टी मा रख्दै फेरी भन्यो भाई पानी लेउ र येस लाई भरदेउ भनेर उ फेरी आफ्नै काम गर्न थाल्यो । म भने पतिला मा पानी भर्न थाले । म याहाँ पनि धेरै दुबिधा मा थे कि अब पानी कति भर्ने हो थाहाँ थिऐन उसले त पानी भर मात्रै भने को थियो अब पानी कति भर्ने हो यो त भने को थिऐन तर पनि म पानी भर्दै थिए । केही छन पछि उस ले मलाई भन्यो बस भाई भयो येस लाई ढाक देउ भन्दै एऊटा ठुलो ढक्न दिँदै गर्यो । मैले त्यो ढक्न समातेर अघी तिर लागे अनि त्यो पतिला मा ढक्न लागाइ म फेरि त्यो मान्छे को सामू आऐर उभिऐ अनि त्यस पछि सुरू भयो मेरो र उस को एक लामो कुरा कानी ।

यातरा जिव़न को

मेरो र उस को लामो बार्ता लाभ सकियो तेस पछि एक मोन सान्ति ले केही बेर घेर्यो तस पछि त्यही त हो नि । म आफ्नो हाल मै बेस्त उ आफ्नो काममा व्यस्त ।
दिउसो को दुई धाई बजे होला त्यो मान्छे ले एक सानो कडाइ आकार को भाण्डो तडांग तुडुंन्ग पार्दै थियो म भने एक कुर्सी मा बसे र त्यो दिर्सये हेर्दै थिए । केही छन पछि उस ले मलाई एक प्लेट मा जुगा झैँ चिज दिँदै भन्यो भाई ल खाना खाम न त भन्दै उ मेरो सामुन्ने रहेको कुर्सी मा बास्यो । एक पटक त यो थाहा थिए न कि साला यो हो के पछि था भो कि येस लाई नै चाउमिन भन्छन । म पहिलो पटक सुनेको थिएँ चाइनिज तर आज खाइयो पनि म भित्र भित्र खुशी थे । र तेस बेला को खुशी को आब म कसरी बयान गर्म र कसरी लेख्म म बुझ्ना सकेको छैन । पहिलो पटक खाये को थिए त मिठो लाग्यो । र पेट पनि भरीयो अब टेन्सनमा यो थियो भाण्डो धुन पो गारो हुने भो  किन की भाण्डो धुने त म नै थिए । तर केही छन के पछि त्यो मान्छे ले भन्यो कि भाई जब धेरै हुन्छ तेस बेला धुने अहिले तेइस राख । तेस बेला मेरो मन खुशी ले गद गद भयो र दुखी पनी थिए की न कि केही बेर पछि त झन धेरै हुने हो । तर के गर्ने धेरै भये र नि मेरो त काम नै भाण्डो धुने थियो । अब धेरै होस् वा थोरै होस् धुने त हो। समय बित्दै थियो र अप्राहन को तिन बज्यो । दोकानमा कुनै चहलपहल थिए न। समय आफ्नै गतिमा अघि बढिरहेको थियो म भने आफ्नै धुन मा थिए ना भाँती कुरा मेरो गिद्दी मा चल्दै थियो । येस्तै हुदाँ हुदै म साँढे तीन बजे पछि बाट सुरु भयो चिच्या कोल भइया एक प्लेट चाउमिन भइया मुझे दो प्लेट चाउमिन भइया हमको एक हाक्का चाउमिन येही चिच्या कोल र भिड को भिड थियो म भने जुठो भाण्डो ऊठान र टेबल पोछन मा बेस्त थे । केही बेर पछि हल्का बिड कम भो र त्यो चिच्या कोल पनि कम भो तेस पछि मेरो काम सुरु भयो प्लेट धुने ।